بعدِ صبحانه ابروهايش بالا رفت. دنبال كيفش روي صندلي كناري گشت. درش باز بود. پاكت سيگارش را درآورد.
با چشمهاي مهربان تعارف كرد: - سيگار؟
ماتِ اداهايش، لبخند زدم : - نه!
يكي گذاشت كنار لبش. گوشهء ديگر لبش گفت: - " هر وخ بعد ِ صبونه دلت سيگارخواس،... -"خــواس" را كشيده و دلبرانه گفت
– كبريت زد، نگرفت.
كبريت دوم گرفت.
جمله اش را تمام كرد: - ...بدون كه سيگاري شدي!"
خنديديم، خنده اش رفت پشت ِدود غليظ اولين پك كه صورتش را هم از من گرفت.
آخرين جرعهء چاي صبحانه كه از ته ليوان سرازير شد روي زبانم، ديدم شانزده سال است بعدِ صبحانه به او فكر مي‌كنم.


کتایون آموزگار

نظرات شما عزیزان:

ali

ساعت3:16---24 آبان 1390

[وب سایت]

سلام لذت بردم به منم سر بزن ببین وب ام چطوره؟

arezoo

ساعت23:23---12 آبان 1390

[وب سایت]

وقتی میشی نیاز من اگه نباشی پیش من

اشکای چشمامو ببین که می ریزه به پای تو

بازم بی قرارم و دلواپس نگاه تو

تموم هستی منی کاشکی همیشه پیشم بمونی ...
mamnonam bahar gan ke davatam kardi fadat besham duste azizam

دیوانه متفکر

ساعت22:14---10 آبان 1390

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: